Het is ieder jaar weer een mooi moment, de opening van het concertseizoen van de Commissie Hemonybeiaard Middelstum. Borden worden geplaatst; spandoeken opgehangen; stoelen in de luistertuin klaargezet; echtpaar Harm en Anneke Bos die de koffie verzorgt; via alle mogelijke kanalen wordt de pers ingelicht opdat veel mensen kunnen genieten van de mooie klanken van het beroemde Hemonycarillon. Dit jaar staan vier vrouwen op het programma. Niet omdat vrouwelijke beiaardiers zo nodig apart gezet moeten worden omdat ze achtergesteld zouden zijn. Nee, aan dat soort onzin doet de commissie niet. Gewoon omdat het een leuk idee is eens vier vrouwen uit te nodigen. Levina Pors uit Amersfoort opende de serie en dat deed mij persoonlijk veel deugd, want het is niet alleen prettig je eigen vrouw te horen spelen, het is ook mooi dat het ter gelegenheid van het vriendenconcert was. Sinds een aantal jaren is het vriendenconcert de formele aftrap van het concertseizoen en dus best wel een beetje extra bijzonder. Levina had een prachtig programma samengesteld. De klokken zijn onovertroffen mooi, maar je kunt er ook foute muziek op spelen en je kunt ook fout spelen. Niet in de zin dat er een noot anders gespeeld wordt dan staat genoteerd. Dit overkomt de beste. Nee je kunt de beiaard laten zingen en je kunt de beiaard onder je handen dood slaan. Als je warme klokken hoort, is het goed, als je tikkende klepels hoort of gebonk op het klavier, dan is het fout. Levina wist met een mooi gebalanceerd programma van voornamelijk luitmuziek uit de tijd van het ontstaan van het instrument precies de juiste snaar te raken. Ook door een mild toucher klonk de beiaard bij elk stuk warm en melodieus. Fraaie fraseringen bij de beroemde stukken als ‘Lacrimae’ van John Dowland of bij ‘Soet Robbert’ van Vallet. Dé songfestivalhits uit de gouden eeuw, want elke gerespecteerde componist heeft er wel bewerkingen op gemaakt. Vrolijk en herkenbaar waren ook de pinksterliedjes en het concert werd beëindigd met een swingende ‘Oh happy day’ van Edwin Hawkins. We zaten natuurlijk allemaal een beetje in spanning hoe ze het programma vol zou maken, want bij het slotnummer was het nog lang geen 17.00 uur maar daar werd een mouw aangepast. Eerst zette de linkerhand een nieuw blaadje op de lessenaar en toen de rechterhand en daar ging het vrolijk door met de gospel ‘This little light of mine’ gevolgd door een andere gospel ‘Amen’, die precies in de uurslag viel.
Mooi opgelost. Helaas was het koud en net een beetje te nat voor een groot publiek, maar de luisteraars die er waren, zelfs uit Nijmegen en Meppel, hebben een mooie middag gehad.
