Ruim 30 bezoekers genoten afgelopen zondagmiddag van het slotconcert dat werd verzorgd door de Mechelse beiaardier Dina Verheyden.
De Commissie Hemonybeiaard Middelstum heeft al vele mooie concerten georganiseerd en dit was er ook weer een.
Alles zat mee. Het weer was prachtig, de wind gunstig, het publiek aandachtig en de beiaardier uitstekend in vorm. Al was het in het begin even een strijd om alle pedaalnoten goed te treffen, maar van fouten kun je alleen maar leren en dat deed ze ontzettend snel. Bij het derde stuk – het overbekende ‘Lascia chío pianga’ van Händel zat ze er lekker in en kon ze steeds meer het instrument naar haar hand zetten. Geen sinecure, want de Middelstumer beiaard wijkt in alles af van wat standaard is. Als vaste bespeler van dit instrument was ik zeer onder de indruk hoe snel iemand zich een volstrekt nieuw instrument eigen kan maken.
Wat mij ook trof was de enorm muzikale aanpak, waardoor je makkelijk mee werd genomen in de muziek. Dat Dina ook een goede zangeres is, was duidelijk te horen. De melodieën werden met overtuiging neergezet en de begeleiding zeer beheerst in een totaal ander register gespeeld. Hollandse beiaardiers zijn vaak jaloers op de typisch Vlaamse manier van spelen, waarbij de klokken door een tremolotechniek mooi gaande worden gehouden, alsof het één lang gerekte toon is. Dat vereist een goede techniek. Dat zijn momenten om enorm van te genieten! Het programma bestond uit een groot aantal bekende klassiekers en werd afgesloten met een blokje Franse chansons, zoals ‘Ne me quitte pas’ van Jacques Brel – mooi verstild van sfeer – en een tweetal pophits.
Het zijn van die concerten waardoor je je een gezegend mens voelt.